یکی از سنت های تشکیلاتی در مصر عصر ممالیک استفاده گسترده از نشان های مصور (رنک، جمع آن رنوک) با نقوش مختلف حیوانات، گیاهان و اشیاء بود. این مقاله به این پرسش اصلی پرداخته است که از میان نقوش حیوانی متداول در نشان های تشکیلاتی ممالیک، نقش شیر در چه مواضعی و برای چه کسانی و به چه منظوری استفاده می شده است؟ در این پژوهش تلاش شده است در گام نخست، موارد متعدد کاربرد نقش شیر، احصاء و سپس به منظور دریافت درک صحیحی از ذهنیت های فرهنگی مرتبط با این نقش، سابقه تاریخی کاربرد و چگونگی تطور نقش شیر، در بستر تاریخی و فرهنگی مصر عصر ممالیک بررسی و تحلیل گردد. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، بسامد کاربرد و مفهوم تشکیلاتی نشان های مصور با نقش شیر را در منابع تاریخی متقدم و نیز در آثار موزه ای برجای مانده از عصر ممالیک بررسی کرده است.

در مطالعه حاضر علامت جدیدی جهت تشخیص بالینی آپاندیسیت حاد معرفی می گردد. بدین ترتیب، بیمارانی که با تشخیص آپاندیسیت حاد تحت عمل جراحی قرار می گیرند، قبل از عمل از نظر این علامت ارزیابی می شوند تا ارزش تشخیصی آن در آپاندیسیت حاد اندازه گیری شود. 250 نفر از بیمارانی که از زمان شروع مطالعه در بیمارستان الزهرا (س)، در اصفهان با تشخیص آپاندیسیت حاد بستری شده، به روش آسان انتخاب و وارد مطالعه گردیدند، جهت تایید تشخیص بعد از عمل نمونه آپاندیس به بخش پاتولوژی ارسال می شد. معاینه شکم قبل از عمل شامل بررسی حساسیت سطحی، حساسیت عمقی، تندرنس ریباند(Rebound Tenderness) ، علامت روزینگ (Rovsing)  و علامت جدید بود. برای بررسی علامت جدید در حالی که بیماردر وضعیت به پشت خوابیده (supine) قرار داشت، پزشک دست راست خود را زیر دنده ها و نرمی پهلوی راست قرار داده و به آرامی چند ضربه کوتاه به پهلو وارد می نمود. در صورتی که بیمار در جلو و پایین شکم احساس درد می نمود و با دست خود محل درد را نشان می داد نشانه مثبت تلقی می شد. درصد فراوانی و میزان حساسیت و ویژگی، ارزش پیشگویی کننده مثبت و منفی علامت جدید در تشخیص آپاندیسیت حاد محاسبه گردید. جهت مقایسه متغیرهای کیفی از آزمون کای دو (X2) و برای مقایسه متغیرهای کمی از t-test استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که حساسیت علامت جدید 67درصد، ویژگی 35 درصد، ارزش اخباری پیشگویی کننده (اخباری) منفی 32 درصد و ارزش پیشگویی کننده مثبت آن 72 درصد بوده است. استفاده از این علامت جدید که از این پس تحت عنوان علامت بهداد (Behdad Sign) نامیده می شود می تواند در کنار سایر علایم به تشخیص بیماری آپاندیسیت حاد کمک نماید.

پیشینه و اهداف: زبان اشاره یک زبان دیداری است که از شکل های دست، بیان چهره ای ژست ها و زبان بدنی جهت برقراری ارتباط استفاده می کند. مطالعات زبان شناختی نشان داده اند که زبان های اشاره هم چون زبان های گفتاری، طبیعی و برطرف کننده نیاز ارتباطی گویشوران خود هستند. زبان اشاره نه یک زبان واحد است که جهانی باشد و نه هر کشوری زبان اشاره معادل زبان گفتاری خود دارد. زبان های اشاره بسیاری در جهان وجود دارند؛ از جمله زبان اشاره آمریکایی، انگلیسی، ژاپنی، ایتالیایی، ترکی، فارسی و. . . . زبان اشاره فارسی، زبان طبیعی ناشنوایان ایران می باشد. توانایی ارتباط موثر گامی پراهمیت در برقراری روابط و مشارکت ناشنوایان در اجتماع است. پشتیبانی و حمایت نشدن از جانب جامعه شنوا، افراد ناشنوا را به سمت منزوی شدن و سایر مشکلات اجتماعی می کشاند. به منظور غلبه بر موانعی که میان افراد شنوا و افراد دچار آسیب شنوایی وجود دارد، سیستم مترجمی نیاز است تا پیغام ها را متناسب با زبان گفتاری به زبان اشاره ای آن بازگرداند. یک سیستم مترجم زبان اشاره می تواند توسط ناشنوایان، خانواده ها و دوستان این دست از افراد، افراد نابینا-ناشنوا، افرادی که بر اثر عواملی، قدرت تکلم خود را از دست داده اند، اساتید و معلمان، کادر پزشکی و نیز افرادی که علاقه مند به یادگیری این زبان هستند، مورد استفاده و بهره برداری قرار گیرد. این مقاله، با ارایه یک سیستم مترجم خودکار جهت ترجمه زبان فارسی به زبان اشاره فارسی، درصدد آن است که ناشنوایان ایران را در برقراری ارتباط هرچه بهتر یاری رساند. روش ها: سیستم مترجم پیشنهادی، به منظور تبدیل متن فارسی به زبان اشاره فارسی نیازمند استفاده از یک معماری می باشد. به دلیل ماهیت زبان فارسی به عنوان زبان ورودی سیستم مترجم و نیز مشکلات موجود در زبان اشاره فارسی به عنوان زبان خروجی سیستم مترجم، معماری سیستم های مترجم ارایه شده در سایر زبان ها قابل ارایه و توسعه در خصوص زبان فارسی نمی باشند. یکی از مهم ترین مسایل در زبان اشاره فارسی، عدم وجود اشاره معادل برای برخی کلمات است. به منظور فایق آمدن بر این مشکلات، معماری متناسب با زبان فارسی و زبان اشاره فارسی ارایه شد. سیستم ارایه شده، با استفاده از معماری پیشنهادی، متن به زبان فارسی را در قالب کلمه یا جمله از کاربر دریافت کرده، پس از انجام پردازش های اولیه و با استفاده از ماژول تبدیل واژگانی، آن را به معادل خود در زبان اشاره فارسی تبدیل و ترجمه می نماید. در نهایت، زبان اشاره معادل یک کلمه، عبارت یا جمله ورودی، توسط یک آواتار، نمایش داده خواهد شد. برای این منظور، از انتقال کلمات ترجمه شده به زبان میانی سیستم نشان گذاری هامبورگ (HamNoSys)، تبدیل زبان میانی به زبان نشان گذاری حالات اشاره (SiGML) و آن گاه به حرکت درآوردن شخصیت انیمیشنی به کمک آن، استفاده می شود. یافته ها: برای ارزیابی سیستم مترجم زبان فارسی به زبان اشاره فارسی، از یک مجموعه جمله تست استفاده شده است. پس از بررسی های صورت گرفته مشخص شد سیستم پیشنهادی کارایی، فضای ذخیره سازی و سرعت قابل قبولی دارد. نتیجه گیری: تحقیقات در زمینه علوم بین رشته ای زمانی بسیار کارآمد و موثر است که تحقیقات در تمام علوم درگیر، به میزان برابر انجام شده و هریک چالش های مربوط به رشته خود را برطرف سازند. به عنوان نمونه، مهم ترین چالش در تکمیل سیستم مترجم زبان اشاره فارسی، عدم وجود پژوهش زبان شناختی در خصوص زبان اشاره فارسی می باشد. سیستم مترجم ارایه شده، ترکیبی از علوم زبان شناسی، علوم اجتماعی و علوم مهندسی است. تمرکز بر روی هریک از این بخش ها و ارتقای آن ها، باعث پیشرفت چشمگیر در سیستم ارایه شده می شود. با این وجود، سیستم ارایه شده، می تواند تا حد زیادی روابط میان افراد شنوا و ناشنوا را بهبود بخشد. می توان روی هریک از ماژول های معماری پیشنهادی تمرکز کرد و به ارتقا و بهبود هرکدام پرداخت. همچنین می توان به یکپارچه سازی واحد احساسات و حالات صورت با شخصیت انیمیشنی پردداخت تا حالات صورت این آواتار، متناسب با شرایط تغییر کند.

سواستیکا نمادی است باستانی که در سرتاسر جهان در باورها و هنر اقوام مختلف ظهور کرده است. از این رو ذهن پژوهشگران بسیاری را به خود مشغول ساخته. اما همچنان منشاء آن در پرده ای از ابهام قرار دارد. برخی آن را نمادی آریایی معرفی کرده اند و از این رو در جنگ جهانی دوم آدلف هیتلر به دلیل افکار نژاد پرستانه، آن را نشان حزب خود برگزید و از آن پس به عنوان نماد ضد سامی و معرف روزهای تلخ جنگ شناخته می شود. سواستیکا نه تنها معرف نژاد یا کشوری واحد نیست بلکه نشانه ای است که از کهن ترین روزگاران و پیش از مهاجرت اقوام هند - اروپایی در نقاط مختلف جهان حتی میان برخی از اقوامی که هیچ گونه ارتباط با دیگر نقاط جهان نداشته اند رواج داشته و نمادی مقدس و مرتبط با جهان فراطبیعی بوده. این پژوهش سعی در شناسایی کهن ترین نمونه های سواستیکا دارد تا گامی هرچند کوچک در جهت شناخت منشاء آن برداشته شود.